მე რომ ბიჭი ვყოფილიყავი, შევძლებდი ნაბისმიერი ქალის სიმპათიის დამსახურება/მოპოვებას, სინამდვილეში ეს ძალიან მარტივია:

ვისწავლი ბევრს და აუცილებლად ვიქნებოდი ერუდირებული ;

არ შევიგინებოდი არც სხვის და მით უმეტეს არც საკუთარ დედაზე;

აუცილებლად წავიდოდი ჯარში;

”ბირჟაზე” არ დავაღამებდი და მთელი ცხოვრება მშობლების ხარჯზე არ ვიქნებოდი;

არასდროს გადავაფურთხებდი ქუჩაში კაი ბიჭობის დამტკიცების მიზნით;

არ ვიქნებოდი სიგარეტის სუნით აყროლებული, ამ სიტყვის პირდაპირი მნიშვნელობით;

გარდა ფეხბურთისა, სხვა სფეროში აბსოლიტური ნული არ ვიქნებოდი;

არ გავიზრდიდი თმებს მხოლოდ იმიტომ, რომ მოდაშია;

მეყვარებოდა კითხვა;

მეყოლებოდა ისეთი მეგობრები, რომლებთანაც “ღვინო, დუდუკი, ქალები”-ს გარდა სხვა თემაზეც შემეძლებოდა საუბარი;

არასდროს ვუყურებდი სერიალებს;

არასდროს მივწერდი უცნობ ადამიანს “პრივეტ, შენი გაცნობა შეიძლება?”;

არასდროს გავითხრიშებოდი სასამელით და “აეეე”-ს ძახილით არ შევაწუხებდი სამყაროს;

მექნებოდა მოწესრიგებული ფრჩხილები;

არ მექნებოდა ტელეფონის და კომპიუტრის ეკრანზე მანქანა, იარაღები ან შიშველი ქალი;

არ დავუძახებდი ბიჭს “პიდარასტს” მხოლოდ იმიტომ, რომ ნორმალურად აცვია და ზოლებინია მაიკის, “შლაქსი” ჯინსის და წვეტიანი ტუფლების კომბინაციით არ დადის;

მექნებოდა როგორც მოსმენის, ასევე საუბრის უნარი;

არასდროს ვუღალატებდი ცოლს ან შეყვარებულს, თუ სხვა მომეწონებოდა, სიმართლის თქმის ვაჟკაცობაც მეყოფოდა;

არასდროს დავიმცირებდი ქალის წინაშე თავს და თუ არ მოვეწონებოდი, “პადიეზდთან” არ დავხვდებოდი აცრემლებული თვალებით. მისი გულის მოგებას უფრო ორიგინალურად შევეცდებოდი;

მეყოფოდა იმის ჭკუა, რომ ქუჩაში მიმავალ ყველა ქალს თვალი არ გავაყოლო და ათასი უბედურება არ მივაძახო მხოლოდ იმიტომ, რომ ლამაზია და მომეწონა;

არ გავაყოლებდი სხვა გოგოს თვალს, როცა გვერდით შეყვარებული მიზის, რომელიც ათასჯერ უკეთესია სხვა თუ არაფერი;

ვიქნებოდი ყურადღებიანი;

მანდილოსნებს კარებში, ავტობუსში და ა.შ. ადგილს დავუთმობდი და თავზე არ გადავახტებოდი;

არ გამიტყდებოდა ისეთი “სენტიმენტალური რაღაცეები”, როგორიცაა საყვარელ ადამინზე “მიყვარხარ”-ს თქმა და ხანდახან ვარდის (თუნდაც გვირილის  ) ჩუქება;

არასდროს ვითამაშებდი სხვისი გრძნობებით;

შევძლებდი ნებისმიერი ქალის სიმპათიის მოპოვებას, თუნდაც იმიტომ, რომ მე რომ ვიქნებოდი, ისეთი ძალიან ცოტაა, უფროსწორად –არც არსებობს.